Deze boom is van Jolanda Prinsen, van glas gemaakt in haar geheimzinnige oven. Hij hoort bij mijn gedicht Houd Hout, geschreven als protest tegen het verdwijnen van het historische natuur-fiets/wandelpad het Houtmanpad. Vandaag zet ik even een ander gedicht bij de boom van Jolanda. Het verdedigen van niets heb ik vanmiddag voorgelezen bij een protestmanifestatie voor behoud van het zgn. scharrelbosje in het Ramplaankwartier.

Het gedicht is te vinden in mijn bundel Niet over het Spaarne!. De boom is te zien op de bijbehorende expositie in het Noord-Hollands Archief, Jansstraat 40, Haarlem.

Lees over dit onderwerp ook Raarlems Dagklad.

Het verdedigen van niets

Wij houden van bolwerken
plekken waar wij ooit
de ongewenste elementen
- rovers, Spanjolen
met hete pek begoten, met grote
kanonskogels beschoten.

Wij houden van bolwerken
en ook van grasperken en
bankjes en bomen, van plekken
zonder werken, plekken
waar we onze gedachten kunnen
aanharken, wieden stekken
waar we bomen opzetten
met onszelf.

Wij zijn dol op bolwerken
op hét bolwerken van onze drukte
op een plek waar de stad niet oprukt
- een verdedigingslinie van bomen,
een plek, vanouds gewend
aan het verdedigen tegen – nu niet
tegen rovers - neen, tegen de verstening
de stadsverdichting, u weet wel,
stadsverdichten, dat er nergens meer

niets

zal staan