Afgelopen zaterdag mocht ik voor de derde keer Haarlem vertegenwoordigen op de Nationale Stadsdichterdag in Lelystad. Om 12 uur 's middags begon het, met een buffet voor de 33 aanwezige stadsdichters en de presentatie van de bundel Dichter bij mijn stad, met van elke stadsdichter 3 gedichten. Over het boek meer in volgend log.

Voorts werden we in een touringcar door Lelystad gereden en in kleine groepjes afgezet op locaties waar gastvrije Lelystadbewoners voor witte wijn, hapjes en luisterend publiek hadden gezorgd. Ik werd met de stadsdichters van Vlaardingen, Halle (Brussel) en Leiden welkom geheten in het atelier van beeldend kunstenaar Menno Baars, die ook dienstdoend cardioloog bleek te zijn. Daardoor werd de voordracht van de stadsgedichten af en toe onderbroken door telefoontjes en spoedbezoeken, die het belang van de stadsdichtkunst een klein beetje relativeerden. Je zal het maar aan je hart hebben. Niettemin was het fijn om gedichten en gedachten uit te wisselen met collega's. Op de foto mag ik een nog niet geheel uitgehard olieverfschilderij aaien. Het was mede door de schilderijen een superkleurige middag.

Daarna reden we terug in de bus naar het Agoratheater, waarover een ode in de stadsdichtersbundel staat. Het is fijn dat iemand het mooi vindt. Het is ook fijn dat daar jaarlijks het stadsdichtersfestival plaats mag vinden. Dat is de verdienste van o.a. Gerard Beense, initiatiefnemer en ex-stadsdichter van Lelystad. Op ons wachtte een buffet en ervaringsverhalen van de andere stadsdichters, zowel over de middag in het zonnige Lelystad als over het stadsdichterschap in het algemeen.

Ik mocht het avondprogramma openen en deed dat met De onsterfelijkheid van een bierkroes. Iedere stadsdichter mocht één gedicht en velen kozen ervoor geen stadsgedicht maar iets heel anders voor te lezen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant heeft het ook wel wat om in de avond het plaatselijke te ontstijgen. Het scheelt in ieder geval een hoop lange inleidingen.

De gedichten werden afgewisseld met liedjes van De Groentezanger. Ik had al veel over hem gehoord en nu kreeg ik eindelijk de Lofzang en de Bietjesblues te horen!

Volgend jaar zal mijn laatse keer zijn op de Nationale Stadsdichterdag in Lelystad... snik. Al is het moeilijk om op het eerste gezicht van Lelystad te houden (van Haarlem hield ik meteen - stante pede), die ene dag in het jaar maakt dat ik me toch wel een klein beetje hecht aan die Lelyke Nieuwe Stad.