Het is niet helemaal mijn gewoonte actiegedichten te schrijven, maar toen het actiecomité Viva Thuiszorg me vroeg iets te maken voor de Viva-thuiszorgmedewerksters, die voor een waanzinnige keuze werden gesteld (simpel gezegd): 20% loon inleveren of collectief ontslag, ben ik er eens goed voor gaan zitten.

LEVE DE THUISZORG!

Wat zou je liever zijn: doof of blind?
vroegen wij vroeger aan elkaar.
Wat krijg je liever: ontslag of een
muizenloontje, is heden ten dage
de vraag.

Laat ik naar huis gaan, naar mijn vader
en de dame die hem ’s morgens op doet staan
hem ’s avonds doet slapen gaan. Zij weet
van wanten, een soort handschoenen
dat ik zelf nooit heb gehad;
het wassen van mijn vader is een vak.

De dame wast mijn vader vrolijk
ze lacht en laat mijn vader ratelen
over de oorlog. De dame lacht
haar eigen oorlog weg. Want ze werkt
ze stelt belang in haar cliënt.

Wat denken wij dat zij gaat kiezen?

Wordt zij liever geplukt
of geschoren? Is zij liever grijs
of kaal? Ongelukkig
of depressief? Wil ze 80%
of niets?
Ik vraag ook iets, aan de dames, heren
die beslissen. Mensen,
wat - is - dit - nu - voor - een - vraag?!

Zie verder: column van SP Kamerlid Renske Leijten op skipr.nl.

Ik heb het gedicht voorgelezen bij de actiedag van de FNV op 25 februari en op de stakingsdag op 11 mei.