Lieve dames heren Haarlemse poëzieliefhebbers,

Ik lees natuurlijk ook de berichten berichten berichten rondom de verkiezing van mijn opvolger. Ik wil die mooie maar zware koffer op een gegeven moment wel kwijt. Aan de beste, leukste, liefste, scherpste, origineelste enz. nieuwe stadsdichter.

Het ligt niet in mijn handen. Ik moet denken aan dit gedicht van Herman de Coninck, dat mij elke keer opbeurt als er een nieuwe bundel van mij uitkomt. Mijn werk ineens uit mijn handen, in de wereld.
Uit Ars Poetica.

I
Zie hoe mijn zachtste
gedachte
als een zevenmaandertje
onder teveel licht
te ademen ligt
in de glazen broeikas
van dit gedicht.

En ik moet buiten blijven staan
en kijken door de ruiten
want ik kan er niet meer aan.

Gelukkig heeft het Raarlems Dagklad zojuist de oplossing aangedragen. Zo. En nu door met de laatste - leuke - gedichtopdrachten voor die gezellige dorpspomp Haarlem!