Vrijdag 17 februari werd in de Gravenzaal van het Stadhuis het feest Vijftig jaar Turkse Haarlemmers gevierd. Er zat een stadsgedicht aan vast dat mooi ingelijst aan de Turkse consul cadeau is gedaan (zie artikel hierboven van René Snoeks in de Haarlemmer van 23 feb 2012, klik op de foto voor vergroting).

Het opdoen van inspiratie voor stadsgedichten is leuk. Deze keer extra leuk, ik mocht een bezoek brengen aan de Moskee in Parkwijk en aan de moeder, zoon en kleinzoon van Suleyman Akin, voorzitter van de stichting Haarlem-Emirdag (de Turkse stad/streek waar de meeste Turkse Haarlemmers vandaan komen). Vier generaties in een woonkamer met allemaal een ander verhaal. Althans, de kleinste van een paar maanden had nog niet zoveel verhaal, maar de anderen des te meer. In het bijzonder het verhaal van mevrouw Akin gaf me inspiratie voor het gedicht. Mustafa Öcal heeft het gedicht vertaald in het Turks.

Omdat ik er op de feestmiddag zelf niet bij kon zijn heeft Jolanda Prinsen het gedicht voorgelezen. Zij heeft in de jaren zeventig van de eerste Turkse Haarlemmers een fotoproject gemaakt en meegewerkt aan het verbeteren van de toentertijd erbarmelijke huisvesting.

Op 24 maart wordt er nog een Turks-Nederlands jubileumfeest gevierd in de Philharmonie met o.a. de presentatie van het boek "50 jaar Turken in Haarlem" van Jaap Vogel.

Op de foto hieronder Brigit Kooijman (die me hielp met het gesprek), mevrouw Akin en ik.

DE EERSTE GENERATIE

Deze zomer keren we terug
uit de wereld van de spullen
naar de wereld van de warmte
we kopen een tractor
en we ploegen het land
(…)
Vólgende zomer keren we terug
als we een auto hebben, we werken
nog even door, zeggen we in het
Turks tegen de kleine Mustafa
en de kleine Neslihan
(…)
We kéren terug op een dag
als we een huis kunnen bouwen
van zeven verdiepingen
als we drie auto’s hebben
als er een Turkse tortel danst
op onze hand
(…)
We komen nooit meer thuis
onze kinderen zijn hier geboren,
zij zijn hier gaan horen. En wij
werken bij Droste, zijn gestrand
tussen twee landen, spreken vaak
de woorden, mooie woorden
‘Ooit’ en ‘Als’

BIRINCI KUŞAK

Bu yaz geri dönϋyoruz,
eşyaların ϋlkesinden,
sıcaklığın memleketine.
Bir traktör alıp,
tarlamızı sϋrϋyoruz

Seneye döneceğiz,
bir arabamız olursa.
Biraz daha çalışalım diyoruz,
Tϋrkçe kϋçϋk Mustafa’ya,
kϋçϋk Neslihan’a

Bir gϋn geri döneriz
Bir ev yaparsak,
yedi katlı,
araba alırsak,
ϋç tane.
Dans ederse kumrular, elimizin ϋstϋnde

Dönemiyoruz,
yurdumuza hiç bir zaman
Burda doğdu çocuklar, buralı oldu onlar.
Ve biz,
kaldık iki memleket arasında,
çalışıyoruz Droste fabrikasında.
Hep o kelimeleri
O gϋzel sözleri söylϋyoruz
‘bir zamanlar’ ve ‘olsa’ diyoruz

Vertaling: Mustafa Öcal

...