Het Raarlems Dagklad was me voor. Moet ik maar wat vaker en sneller weblogs maken dan gedichten. Hoewel, ieder zijn vak. Voor de Nacht van het Gedicht, zie aldaar, maakte veelkunstenaar Steven de Jong een lied naar aanleiding van een gedicht uit mijn bundel. Althans (oeps, zou 'althans' net zo'n verboden woord zijn als 'echter'?), van een gedicht dat toen in de tweede versie van 'God gaf ons apparaten' stond. Het is eruit gewipt, door de vaardige handen van de redacteur. Inderdaad, het moet in een volgende bundel. Of nee, eigenlijk was het een laat nakomertje van mijn vorige bundel 'Vandaar dit huwelijksleven'. Jammer. Te laat geboren. Maar dat past wel bij het gedicht.

'Maartje' werd door Steven omgezet in een lied genaamd 'Steven'. 'O, was ik maar een kat, een lapjeskat...'. Wat dat betreft hebben Steven en Maartje iets met elkaar gemeen. Ik heb het lied vaak beluisterd, het blijft fijn hangen. Raarlems Dagklad schrijft: Het is lelijk van me, maar soms hoop ik dat hij (we leven gelukkig in een onrechtvaardige wereld) voorlopig nog niet wordt ontdekt door De Wereld Draait Door, zodat ik hem nog even voor mijzelf kan houden – in een klein gezelschap op de eerste rang kan blijven genieten van teksten als: ‘Ik heb een fijne jeugd gehad – wat een verschrikkelijke zin…’. Precies, hou het stil! Kijk niet naar het filmpje, doe het niet!